Kafiye, kelimeleri birbirine benzetme sanatıdır ve çocuklar için çok önemlidir. Tekerlemeler, Asonance, Dahili, Çapraz, Merkez Dışı ve Merkez Dışı kafiye dahil olmak üzere birçok biçimde olabilir. İşte bu tür tekerlemelere bazı örnekler.

Asonans

Şiirde asonans ve kafiye, ritim etkisini yaratmada önemli araçlardır. Kelimeler kafiyeli olduğunda karmaşık kalıplar oluştururlar. Bu kalıplar sözcükleri, dizeleri ve tüm şiirleri birbirine bağlar. Bununla birlikte, asonans ve kafiye de düzensiz olabilir ve bir şiirde yalnızca belirli anlarda ortaya çıkabilir. Bu, bir şairin belirli bir etki yaratmak için her iki tekniği de kullanabileceği anlamına gelir.

Örneğin, sesli harf her ikisinde de aynıysa, iki kelime kafiyeli olabilir. Ancak, son sesli harften sonraki sesler farklı olmalıdır. Örneğin, “fasulye” ve “yeşil” mükemmel tekerlemelerdir, oysa “ayrılmak” ve “inanmak” kusurlu tekerlemelerdir. Ek olarak, kelimeler arasındaki tekerlemeler bazen aynı kelimelerin benzer bir sonu olduğunda ortaya çıkan sesteş sözcükler olarak adlandırılır.

Asonans ve kafiye, zor kelimeleri kafiye yapmak isteyen şairler için de yararlıdır. Örneğin, “Diamonds” şarkısında Rihanna lirik asonans kullanır.

Çapraz kafiye

Alternatif kafiye veya birbirine geçen kafiye olarak da bilinen çapraz kafiye tekniği, şiirde yaygın bir kafiye şemasıdır. Bu tür kafiye kalıbı genellikle en az dört satırlı kıtalarda kullanılır. Bir şiirde kafiye kullanılabilmesi için kafiyeli olan iki mısranın ölçüsünün aynı olması gerekir. Shakespeare bu tekniği genellikle sonelerinin ilk üç dörtlüğünde kullanır.

Bu teknik, iç ve mükemmel kafiyeyi harmanlamak için kullanılır. Örneğin, ilk satırdaki ‘daha az’ kelimesi, ikinci satırdaki ‘isimsiz’ ile mükemmel bir şekilde kafiyelidir. İkinci satırda, kelime sondan ikinci sırada geçmektedir. Bu stil aynı zamanda bir kelimenin diğeriyle aynı şekilde yazılmadığı bozuk tekerlemeler oluşturmak için de kullanılır.

Bir şiirde, üçlü çapraz kafiyeyi basit bir çift kafiye takip eder. Bu iki unsur şiirde zıtlık yaratır ve gerilim yaratır. Bir şiirdeki ilk kafiye vurgulanır; ikinci kafiye vurgusuz.

İç kafiye

Bir iç kafiye, bir ayet satırında meydana gelen bir tür şiir kafiyesidir. Bu, dizelerin sonları arasında gerçekleşen son kafiyeden farklıdır. Son tekerlemeler, şiiri daha ilgi çekici ve okunabilir kılmak için kullanılır. Şiirin daha çok bir şarkı ya da oyun gibi ses çıkarmasını sağlarlar. Bu makale son tekerlemeleri ve iç tekerlemeleri tartışacaktır.

Kusurlu bir kafiye, benzer ancak aynı olmayan seslere sahip kelimelerden oluşur. Çoğu zaman, kusurlu bir kafiye farklı bir ünsüz ama aynı sesli harf içerir. Örneğin, “rejim” ve “genç” kelimeleri benzer seslere sahipken, “hayran” ve “ayrılmak” benzer ritmik niteliklere sahiptir.

İç kafiye, bir şiiri daha müzikal ve daha etkili kılmak için de kullanılabilir. Aynı satırda veya iki alternatif satırda oluşabilir. İç kafiye oluşturmak şiirin müzikal etkisini arttırır ve aynı zamanda kelimelere anlam katar.

Merkez dışı kafiye

Merkez dışı kafiye, kafiyeli kelimeleri beklenmedik yerlere yerleştiren bir iç kafiye şemasıdır. Bazen yanlış yerleştirilmiş bir kafiye şeması veya konuşulan kelime kafiye stili olarak adlandırılır. Bu yazım tarzındaki kelimelerin hemen belli olmayan anlamları vardır. Merkez dışı kafiye genellikle sözlü şiir ve oyunlarda kullanılır. Sözlerini daha özgün kılmak isteyen şairler ve yazarlar için mükemmel bir seçimdir.

Merkez dışı kafiye, kafiyeli kelimeleri bir mısra içinde beklenmedik yerlere yerleştiren bir tür iç kafiye şemasıdır. Sözcükler bir mısrada mutlaka aynı yerde bulunmadıkları için ilginç dinamikler eklerler. Bu tür kafiyenin elde edilmesi genellikle daha zordur.

Bir şiir birkaç tür kafiye içerebilir. Biri, aynı sözcüğü iki farklı dizede tekrarlayan özdeşlik kafiyesidir. Başka bir tür, bir şiir boyunca rastgele ve tahmin edilemez bir şekilde ortaya çıkan sporadik kafiyedir. Örneğin dikenli kafiye, şiirdeki diğer kelimelerle kafiyeli olmadığı için merkezden uzak bir kafiye türü olarak öne çıkar.