Edebiyatın yazılma şeklini tanımlamak için kullanılan birçok edebi terim vardır. En sevdiğiniz kurgu eserlerinden aldığınız keyfi artırmak için bu terimleri kullanabilirsiniz. Örneğin, cansız bir nesneyi veya bir hayvanı etkili bir şekilde nasıl kişileştireceğiniz hakkında daha fazla bilgi edinmek için Ters Çevirme ve Kişileştirme terimlerini kullanabilirsiniz. İster bir noktaya değinmeye çalışın, ister bir açıklama yapmak isteyin, bu terimler istediğiniz sonucu elde etmenize yardımcı olabilir.

tersine çevirme

Aristoteles, tersine çevirmeyi “zorunluluk ve olasılığa göre meydana gelen bir eylem değişikliği” olarak tanımladı. Bu genellikle bir hikayede olayların bir yöne gittiği ve daha sonra dramatik bir şekilde tersine değiştiği bir olay örgüsüdür. Aristoteles, Sophocles’in Oidipus Rex oyununu tersine çevirmeye iyi bir örnek olarak gösterdi.

kişileştirme

Doğru kullanıldığında, edebi eserlerde kişileştirme, cansız bir nesneye insani bir bakış açısı ekleyerek izleyicinin karakter ve ortamla özdeşleşmesini sağlar. Bu teknik, reklamlarda düşündüğünüzden daha yaygındır. Bu tekniğin örnekleri arasında Pillsbury Dough Boy ve M&Ms reklamları sayılabilir.

Cansız bir nesnenin kişileştirilmesi

Kişileştirme, insan olmayan nesnelere insan özellikleri vermek için kullanılan edebi bir tekniktir. Ayrıca tanrılara veya doğa güçlerine insan özellikleri vermek için de kullanılabilir. Süreç bazen antropomorfizm olarak da adlandırılır.

Bir hayvanın kişileştirilmesi

Bir hayvanın edebi terimlerle kişileştirilmesi, bir yazı parçasında daha insan benzeri bir atmosfer yaratır ve yazarın okuyucunun hayal gücünü meşgul etmesine yardımcı olur. Süreç, yazarın okuyucuda olumlu ya da olumsuz olabilen duyguları uyandırmasına yardımcı olur. Örneğin, deniz şiirde sıklıkla kişileştirilir. Bağlama bağlı olarak, sakin, affetmez veya zalim olarak tasvir edilebilir. Benzer şekilde, bir hikayedeki karakterler kişileştirilebilir. Bu tekniği kullanmak, bir yazarın bir hayvana orantılarını veya doğal boyutunu değiştirmeden duygusal bir nitelik vermesini sağlar. Yazar, bir karaktere kişileştirme vererek, okuyucunun karakterin belirli bir şeye karşı tutumuyla ilişki kurmasına izin verebilir.

Bir karakterin kişileştirilmesi

Bir karakterin edebi terimlerle kişileştirilmesi, bir hikayeye dahil etmek için harika bir teknik olabilir. Bir hikayeye derinlik ve duygu katabilir ve okuyucunun bir sahneyi veya kavramı daha kolay anlamasına yardımcı olabilir. Kişileştirme, doğru ya da yanlış kullanılsa da bir sahneye daha geniş bir perspektif katacak ve mizahi bir okuma da yapabilecektir.

Bir ortamın kişileştirilmesi

Kurgu yazımında en önemli edebi stratejilerden biri kişileştirmenin kullanılmasıdır. Teknik genellikle bir karakterin duygularını, eylemlerini veya niteliklerini vurgulamak için kullanılır. Örneğin Hamlet örneğinde, kaderi tanımlamak için kişileştirme kullanılır. Oyunda Hamlet, servetini ok veya taş atmak gibi çirkin olarak tanımlar.

Bir hikayedeki bir karakterin kişileştirilmesi

Kişileştirme, kurgu yazmada yaygın bir tekniktir ve hikayenize renk, ayrıntı ve netlik eklemek için kullanılabilir. Doğru kullanıldığında kişileştirme, okuyucu için sürükleyici bir duygusal derinlik yaratabilir. Başlamak için, günlük konuşma ve kullanımdaki birkaç iyi kişileştirme örneğine bakın.

Bir şiirde bir karakterin kişileştirilmesi

Bir şiirdeki bir karakterin kişileştirilmesi etkili bir edebi teknik olabilir. Güçlü görüntüler oluşturur. Şiirlerdeki kişileştirme örnekleri arasında John Donne’nin Ölüm Gurur Duyma şiiri, Keats’in Sonbahara şiiri ve Robert Frost’un Karlı Bir Akşamda Woods Tarafından Durdurma şiiri sayılabilir. Öğrenciler bu şiirlerde kişileştirme kullanımını belirlemeli ve bunun şiirin genel etkisine nasıl katkıda bulunduğunu düşünmelidir. Ayrıca kendi yazılarında bu tekniğin kullanımına meydan okuyabilirler.